عصر داراب؛ پس از حمله تیمور در پایان قرن هشتم هجری به فارس ، شهر داراب نیز در معرض تاخت وتاز تیموریان قرار گرفت و باعث شد که مردم داراب در معرض قتل و غارت سرداران تیمور قرار گیرند ، شیوع مرض طاعون موجب هلاک شدن عده ای زیادی از اهالی داراب و لشکریان تیمور گردید که این امر باعث مهاجرت تیمور از دراب شد پس این واقعه شهر جنت نیز رو به ویرانی نهاد و مردم آن به مکان فعلی داراب مهاجرت نمودند و این مهاجرت تا دوره صفویه کم و بیش ادامه داشته است اما استقرار نهایی مردم در دوره صفویه بوده است .
مرحوم خواجه معین الدین منصور از اهالی شهر جنت به اتفاق گروهی از اهالی شهر جنت در زمان حکومت صفویه به داراب مهاجرت نمودند. در ابتدا شروع مهاجرت خواجه معین الدین منصور اقدام به اقداماتی ارزشمند نمود از قبیل:
– احداث اولین مسجد داراب بنام مسجد خواجه نزدیک به شاهزاده ابوالقاسم معروف به امامزاده
– احداث قنات معین آباد جهت شرب اهالی و همچنین زراعت اراضی پائین دست
– احداث بنای زیبا بنام اتاق کنفراس در وسط باغی از درختان لیمو ،نارنج ، نخل
در عمارت دو طبقه خواجه معین الدین منصور به جای آب، شیربکار رفته و مصالح آن از سنگ و گچ و ساروج است و آثار آن نیز هنوز باقی است. روایت است که شاهان و شاهزادگان صفوی که به شهر داراب می آمدند به جهت شکار در این منطقه فراوان بوده در ابتدا ورود به داراب در این بنای زیبا سکونت یافته سپس به اتفاق خواجه معین الدین منصور به محل شکار می رفتند. پس از فوت خواجه معین الدین منصور محل باغ به نام صحرای پوشنج معروف گردید ومردم عزیزان خود را در آنجا خاکسپاری نمودند و علل تغیر نام این محل این بود که سالها قبل از مهاجرت خواجه معین الدین منصور در این مکان و احداث این بنا ی زیبا یکی از عرفای بزرگ خراسان در این محل زندگی می نمود بنام شیخ ابوالحسن پوشنجی و در اینجا بود که مدرسه و خانقاهی درست نمود و مقبره او نیز در همین مکان می باشد و در کتاب فارسنامه ناصری در توصیف فرزندان خواجه معین الدین منصور چنین آمده از اعیان داراب سلسله جعفرخانی دارابی است که در زمان سلاطین زندیه به حکومت نواحی داراب بر قرار و صاحب ضیاع و عقار بودند و در زمان حکومت قاجار نیز سالها به سمت کلانتر داراب منصوب گردیدند.نویسنده: ( مهندس حسن جعفرپور)
ثبت دیدگاه