علی زارعی_ عصر داراب نیوز؛ اصولاً آدم ها وقتی برنامه سالانه مشخصی دارند سعی می کنند برای آن برنامه ریزی خاصی داشته باشند. کشاورزی که هر ساله گندم، ذرت و یا پنبه می کارد، خوب می داند که باید گندم بکارد،درو کند، بفروشد و از درآمد آن کشت دیگری را رقم بزند و این کار برای هر محصولی تکرار می شود چون کشاورز از درآمد هر کشت باید برای کشت بعد هزینه کند.
با شرایط موجود در کشور؛ دولتی که مدعی نظم و قانون است و در تمام برنامه ها از توسعه و پیشرفت، مهار تورم، افرایش درآمد های نفتی، افزایش صادرات غیر نفتی بویژه محصولات کشاورزی و … سخن به میان می آورد در یکسال گذشته نتوانسته بذر امیدی در دل کشاورزان بکارد. داستان بر خلاف سال های گذشته از پنبه شروع شد و آنقدر پرداخت هزینه پنبه به درازا کشید که داد پنبه کاران را درآورد، قصه پنبه هنوز تمام نشده بود که کشاورزان به سد پرداخت مطالبات فروش گندم برخوردند، مطالبات گندم کاران بالاخره به بهانه اینکه تولید گندم بیشتر از پیش بینی ها بوده و با کلی اعتراض و مطالبه گری و پس از خلف وعده های فراوان پرداخت شد.
حال پس از پنبه و گندم کشاورزان به دیوار بتنی قیمت ذرت برخورد کرده اند، اما در بحران ذرت مشکل در پرداخت نیست بلکه مشکل اساسی واردات بی رویه ذرت است، درست زمانی که فصل برداشت آن فرا رسیده و کشاورزان امیدوارانه منتظر بودند تا نانی سر سفره ببرند و اندکی بیاسایند، شوربختانه با توزیع ذرت وارداتی، قیمت خرید آن به زیر ۱۰ هزار تومان رسیده که نه تنها سودی به کشاورز نمی رساند بلکه هزینه تولید را نیز پوشش نمی دهد، اما مگر می شود با این سیاست گذاران اندکی آسوده خاطر بود؟
امروز که کارد به استخوان ذرت کاران رسیده و درست در زمان برداشت باید این بلا بر سرشان نازل شود؟ چه کسی پاسخگوی این ظلم آشکار است؟ اگر مدعیان دفاع از حقوق کشاورزان کم بودند شاید گفته می شد کشاورزان مدافعی ندارند، کسی نیست تا از حقوق آنان اطلاعی داشته باشد، اما زمانی که یک وزارت عریض و طویل با صدها کارشناس، ده ها شرکت و تعاونی فعال در حوزه کشاورزی و یک کمیسیون متشکل از وکیل الرعایا های مدعی، بالای سر کشاورزانست، چطور می توان باور کرد تا این حد ذرت کاران بی پناه و بدون پشتوانه باشند که درست در وقت نتیجه، ذرت وارداتی در سطح گسترده و با قیمتی نازل توزیع شود و چون پُتکی آهنین بر سر کشاورز ذرت کار فرود آید؟
چگونه می توان باور کرد، وزارت جهاد کشاورزی که فلسفه وجودی آن، کشاورزی و حمایت از کشاورزان و کاشتن بذر امید در دل آنان است از نازل شدن این بلا خبر نداشته باشد؟ مگر می شود با اطلاع از هزینه های بالای کاشت تا برداشت دست روی دست گذاشت و نظاره گر بود و خم به ابرو نیاورد؟ براستی واردات بذر ذرت خارجی از کانالی غیر از وزارت جهاد کشاورزی صورت گرفته؟
کدام کشور چنین بلایی سر مردم خود می آورد، نام این رفتار چه می تواند باشد؟ اینگونه باید از تولید داخل حمایت کرد؟ منفعت واردات به غیر از جیب تولید کننده خارجی و وارد کننده به جیب چه کسانی می رود که عده ای که مسئولیت دارند چشمان خود را بر روی لشکر کشاورزان متضرر می بندند؟
سخن کوتاه، انتظار آنست که اقلا هیأت دولت و بالاخص وزارت جهاد کشاورزی و کمیسیون کشاورزی که همه مدعی دفاع از کشاورزان هستند، پا در میانه میدان گذاشته یا توزیع رانتی ذرت وارداتی را متوقف نمایند یا قیمت خرید ذرت داخلی را اصلاح کنند تا ذرت کاران دردمند این سرزمین بیش از این متضرر نشوند.
و در آخر هم حضرات مسئول؛ از مشکلات پیش آمده در یکسال گذشته در حوزه کشاورزی درس بگیرید، با بی برنامگی کشاورزان را سرگردان نکنید و قبل از وقوع؛ علاج واقعه کنید. براستی آیا کشاورزان در سال ۱۴۰۳ دغدغه قیمت و پرداخت تولید گندم، پنبه و ذرت نخواهند داشت؟ ما هم چون شما امیدواریم هر چند…..
ثبت دیدگاه