در پانزدهمین روز از اردیبهشت ماه ۹۵؛ جمعی از هنرجویان، هنرآموزان و دبیران هنرستان فنی هفده شهریور داراب پس از گذشت بیست و پنج سال بار دیگر در محل هنرستان گرد هم آمدند تا در هفته ی گرامی داشت مقام والای معلم ضمن تقدیر از هنرآموزان و دبیران خود، به یاد ایام شیرینی که در این هنرستان با همدیگر داشته اند تجدید خاطره ای کرده باشند.
به گزارش عصر داراب؛ دراین گردهمایی که باحضور فیروزی رئیس آموزش و پرورش شهرستان داراب برگزار شد، پس از نواخته شدن زنگ صبحگاهی، دوستان و همکلاسی های قدیمی بیاد دوران خوش تحصیل در صف صبحگاهی ایستاند و پس از استماع کلام وحی با هم سرود ملی را نجوا کردند؛ در ابتدا آقای ابران رئیس هنرستان فنی هفده شهریور ضمن خوش آمد گویی به هنرجویان و هنرآموزان قدیم، درتشریح این گردهمایی گفت: گرامی می داریم یاد و خاطره هنرجویان و هنرآموزان شهیدی که در دفاع از کشور و میهن جان خود را نثار نمودند، امروز خوشحال و مفتخریم که میزبان جمعی از اساتید و هنر جویان دهه هفتاد تحصیلی هستیم. کسانی که در این مکان مقدس علم آموزی و فن آموزی نمودند و ثمره ی تلاش این بزرگواران این کسانی شد که اکنون در جای جای این میهن عزیز در حرفه و صنعتی مشغول به خدمت رسانی به مام وطن می باشند. ایشان در ادامه افزود: معلم چراغی ایست که با نور خود راه ظلمات و تاریکی جهل را پرتو می افکند تا مسیر سخت و دشوار دانش بر هنرجو و دانش آموز هموار گردد.
همکلاسی های دهه هفتاد که هم اکنون سن و سالی از آنها گذشته بود یک بار دیگر هوای کلاس و میز و نیمکت به سرشان زد و بیاد روزهایی که پشت همین نیمکت ها می نشستند و نظاره گر گوهر افشانی معلمین خود بودند بار دیگر بر نیمکت ها تکیه زدند خود را بر بال خیال به سال های نه چندان دور سپردند و یادی از رفاقت ها و شیطنت های خود و دوستان شان در کلاس کردند. این جمع صمیمی و دوستانه به سالن اجتماعات رفته و در انجا جناب اقای فیروزی بیاناتی در مقام شامخ معلمی ایراد نمود و از برگزار کنندگان این گردهمایی تشکر کرد.
مهدی رفعتی دبیر برگزاری مراسم که خود از هنر جویان سالهای گذشته این مکان آموزشی بود ضمن تقدیر و تشکر از اساتیدی که از شهرهای دور و نزدیک خود را به این مکان مقدس رسانیده بودند گفت: برگزاری این گونه مراسم ها در دیدگان هنرجویان حال حاضر اهمیت فراوانی دارد زیرا آنها با دیدن موفقیت آن دسته از کسانی که در سالهای دور در این مکان مشغول به تحصیل بوده اند و اکنون هر کدام قسمتی از چرخهای صنعت این مرز و بوم را به چرخش در می آورند، خود باعث احساس شعف و تلاش بیشتر در جهت علم آموزی و فن آموزی می گردد.
در این گردهمایی با اهدا لوح سپاس از چندین تن از دبیران و هنرآموزان بازنشسته تقدیر و تشکر گردید. این گردهمایی که تا ظهر ادامه داشت با صرف ناهار در جوار هنر آموزان و هنرجویان به پایان رسید
کار زیبایی بود
واقعا کار جالبی بود..به نظر من این انگیزه میشه برای بچه های امروزی….مرسی
کاربسیارزیبایی بود..ممنون ازهمه بانیان این کار
یادش بخیر
لذتی که توی خوابیدن با لباس مدرسه توی رختخواب
بین ساعات ۷:۰۰ تا ۷:۱۵ وجود داشت توی هیچ چیزی دیگه وجود نداشت و ندارد و نخواهد داشت
.
یادش بخیر؛ در به در دنبال یکی میگشتیم کتابامونو جلد کنه !
همیشه تو مدرسه عادت داشتم همکلاسی هامو بشمرم تا ببینم کدوم پاراگراف برای خوندن به من می فته
یادش بخیر یکی از استرس های زمان مدرسه این بود که زنگ ورزشمون چه روزیه و چه ساعتی ؟!!
افتادن زنگ ورزش اونم دو زنگ آخر پنجشنبه از انتصاب به عنوان مدیر کل شرکت مایکروسافت هم بالاتر بود
من مدرسه که میرفتم همیشه سر کلاس به این فک میکردم که اگه پنکه سقفی بیفته کله کیا قطع میشه !
وقتی سر کلاس حوصله درس رو نداشتیم
الکی مداد رو بهانه میکردیم بلند میشدیم میرفتیم
گوشه کلاس دم سطل آشغال بتراشیم
تو مدرسه آرزومون این بود که وقتی از دوستمون می پرسیم درستون کجاست اونا یه درس از ما عقب تر باشن
یادتون میاد
اوج احتراممون به یه درس این بود که دفتر صد برگ واسش انتخاب می کردیم !!!!!!!!!!
يادش به خير…….. چه زود بزرگ شدیم و آرزوها و خاطرات زیبای کودکیمون رو فراموش کردیم . تقدیم به همه دوستان
یادش بخیر، ﺑﭽﻪ که ﺑﻮﺩﯾﻢ ﭼﺎﺩﺭ ﻣﺎﺩﺭﻣﻮﻧﻮ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯿﻢ تا ﮔﻢ .ﻧﺸﯿﻢ.
یادتون نیست
عکس برگردون میخریدیم و با آب دهن میچسبوندیم تو دفترمون
یا عکس آدامس خرسی رو با آب دهن میچسبوندیم ساق دستمون
کلی هم کیف میکردیم
یادت میاد؟؟؟؟
وقتی کوچیک بودیم
تلویزیون
با شام سبک
با پنکه شماره ۵
مشقاتو مینوشتی خط خط از بالا به پایین////////
اون وقتا زندگی شیرین بود و طعم دیگه ای داشت
یادت میاد؟؟؟
وقتی ک صدای هواپیما رو میشندیم
می پریدیم تو حیات براش دست تکون میدادیم
می نشستیم به انتظارکلاس چهارم تا با خودکار بنویسیم
یادت میاد؟؟؟
وقتی مامان می پرسید ساعت چنده میگفتیم بزرگه رو۶ و کوچکه رو۴
یادت میاد؟؟؟
وقتی نقاشی میکردی خورشیدو رو زاویه برگه میکشیدی
یادت میاد؟؟؟
فکرمیکردی قلب انسان این شکلیه♡
یادت میاد؟؟؟
در یخچالو کم کم میبستی تا ببینی لامپش چه جور خاموش میشه
یادت میاد؟؟؟
اگه کسی بهت میگفت برو آب برام بیار اول خودت از سر لیوان میخوردی
و دهنتو با دستت پاک میکردی
*بگذارش به اشتراک تا لبخند رولب همه جاری کنی.
این متن آرامش خوبی به آدم میده
ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻗﻬﺮ ﻧﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﻨﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺴی رﻮ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻪ
قديما شبا بالا پشت بوم ميخوابيديم و ستاره ها رو می شمرديم و دلمون به وسعت يه آسمون بود …
اين روزها چشم ميندازيم به سقف محقر اتاقمون و گرفتاری هامونو می شمريم …
قديما يه تلويزيون سياه و سفيد داشتيم و يه دنيای رنگی …
اين روزا تلويزيونای رنگی و سه بعدی و يه دنيای خاكستری …
قديما اگه نون و تخم مرغ تموم ميشد ، راحت می پريديم و زنگ همسايه رو هر ساعتی از شبانه روز می زديم و كلی باهاش می خنديديم …
اين روز ها اگه همزمان ، درب واحد اونا باز شه بر ميگرديم تا كه مجبور نشيم باهاش سلام عليك كنيم …
قديما از هر فرصتی استفاده می كرديم كه با دوستا و فاميل ارتباط داشته باشيم چه با نامه چه كارت پستال و چه حضوری …
اين روزها با “بهترین دستگاه های رسانه ای” هم ، ارتباط با هم نداريم …
قديما تو يه محله جديد هم كه می رفتيم با دقت و اشتياق به همه جا نگاه می كرديم …
اين روزها دنيا را از پشت دوربينای عكاسی و فيلمبرداری می بينيم …
قدیما یه پنجشنبه جمعه بود و یه خونه پدر بزرگه با فک و فامیل…
این روزا پر از تعطیلی، ولی کو پدربزرگه؟
کو اون فامیل؟
کو اون خونه؟
قديما توی قديما موند…
آنقدر خاطره انگیز نوشته اید که تصمیم گرفتم متن شما را در وبلاگم منتشر نمایم …..
قدردانی از معلمان وظیفه هر تحصیل کرده ای میباشد.
اینگونه کارها هیچگاه کهنه و تکراری نمی شود.
به امید سلامت و شاد یتان…
سلام واقعا دم همه بچه های هنرستان نظام قدیم گرم امیدوارم این قبیل همایش ها همیشه برگزار بشه ما که خیییییلی حال کردیم
بچه های هنرستان نظام قدیم دهه ۷۰ نشون دادن که مهربانی هنوز وجود داره
چه کار خوب و زیبایی. جمع کردن این تعداد افراد که هر کدامشون گرفتار کارو مشغله ی زندگی هستن کار سختیه.افرین بر همتشان.
کار بسیار زیبا و پسندیده ای بوده. گرد اوری این تعداد افراد در یک تاریخ و زمان با گرفتاریهای این دوره زمانه واقعا کار سختیه.افرین بر همتشان
ما دانش آموزان دهه ۶۰ هستیم یادش بخیر همکلاسی عزیزمون آقا مجید هنروری شهید شدند .کلاس دوم برق بودیم.بقیه همکلاسی آقایان افروز-روشن-چراغدار-فتحی-عظیمی-کاوه-فرحبخش-فیروزی-بامروت
یادش بخیر چه روزها خوبی بود
یادش بخیر
دوستان عزیز دلتون خوش و دمتون گرم
هنرجویان عزیزآقایان نظری کمالی مقدسی مزدوریان دهقان قهرمانی یزدانی کرمی خائفی ابراهیمی ذولفقارپور کریمی بوبین فلو رنجبر صداقت صدریان مصلح خوشنام حق شناس فتحی کوهپیما راهپیما برزگر ایزدی فرامرزی هاشمی …..
اساتید بزرگوارآقایان مصطفی دخت صابریان جعفرپور لریان میری کامجو همتایی مهرجو سپهرآرا فرخی ادب قراء معتمد روانگرد امین مسجدی فیروزی رمضانی صالحی رفعتی استاد خلیل برزن سرفراز مرادی ارجمند …..
سلام بسیارزیبا زنده باد بانیان این حرکت قشنگ ای کاش میشد من هم حضور داشته باشم درود بر تمامی اساتید و هنرستانیهای عزیز
بسیار کار زیبایی بود.دیدن دوستان و استادان بعد از ۲۰ سال ونشتن روی نیمکت چقدر لذتبخشه
از بانیان این کار تشکر می کنم
عالی بود واقعا ما که داراب دوریم و لی به یاد داریم /