حسین سرفراز، روزنامه نگار، شاعر و نویسنده دارابی درگذشت
به گزارش پایگاه خبري عصر داراب نیوز، برای آشنایی مخاطبان گرانقدر با حسین سرفراز، مختصری از تاریخچه زندگی این نویسنده و شاعر وارسته ارائه خواهیم کرداز حسین سرفراز ارائه : حسین سرفراز با برعهده داشتن بیش از بیست سال سردبیری مجله های معروف ایران، یکی از با سابقه ترین روز نامه نگاران ایران است. پیشینه ی دراز مدت او در سردبیری نشریه های گوناگون موجب شده است که سرفراز در میان اهل مطبوعات ایران به « حسین سر دبیر » معروف باشد سر فراز از بنیان گذاران سندیکای نویسندگان و خبرنگاران به شمار میرود و چندین دوره نیز عضو هیات مدیره آن سندیکا و در یک دوره رئیس هیات مدیره آن بوده است.
حسین سرفراز در پانزدهم اسفند ماه سال ۱۳۱۲ خورشیدی در داراب فارس دیده به جهان گشود و تا کلاس نهم در زادگاهش به مدرسه رفت . در اردیبهشت سال ۱۳۳۰ خورشیدی به شیراز کوچید و دبیرستان را در آن شهربه پایان رساند. سپس به دانشگاه ادبیات دانشگاه تهران راه یافت و از همان دانشگاه در رشته ی تاریخ و جغرافی فارغ التحصیل شد. سرفراز در پایان دهه بیست و آغاز دهه سی با نوشتن مقاله ، گزارش و انجام گفت وگو کار روزنامه نگاری خود را در آژنگ آغاز کرد. آژنگ نام نشریه ای بود که در آن زمان به سردبیری ایرج نبوی به صورت هفتگی منتشر می شد.
با پایان یافتن تحصیلات دانشگاهی ، سرفراز به یک روزنامه نگار تمام وقت و حرفه ای بدل شد و در مجله دنیای جدید کار سردبیری کرد و پس از مدت کوتاهی به سردبیری مجله صاحب نام ” امید ایران” رسید؛ جایگاهی که پس از آن به طور مداوم و به مدت بیست و اندی سال بار سردبیری معروف ترین مجلات آن روز ایران از جمله خواندنی ها، سپید و سیاه، تهران مصور، خوشه، و …. ادامه یافت . او مدتی با روزنامه حزب مردم کار کرد و در سالهای انتشار روزنامه ی رستاخیز از گردانندگان اصلی و نیز سردبیر و مدیر مجله ی جوانان آن روزنامه بود. سرفراز پس از انقلاب ۱۳۵۷ برای مدتی تا پیش از شدید شدن فشار سانسور در ایران، مجله ی پر طرفدار جوان را ، که خود بنیان گذاشته بود، اداره میکرد.
او مدتی پس از انقلاب به آمریکا کوچید و در آغاز دهه ی هفتاد، ۱۰۵ شماره نشریه ی هفتگی ایران خبر را در منطقه ی واشنگتن دی سی انتشار داد. سابقه ی درازمدت سرفراز با مطبوعات آن هم در جایگاه سردبیری سبب آشنایی های گسترده ی او با اهل سیاست و فرهنگ شده و حافظه ی شگفت انگیزش او را به تاریخ متحرک مطبوعات آن روزگار بدل ساخته است.
سرفراز شاعر نیز هست و شعرهای او که نخستین بار ، در جوانی ، در روزنامه ی بهار شیراز به چاپ رسیده بود کم کم به نشریات دیگر نیز راه یافت و حتی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
چاپ شدن شعرهای سرفراز در نشریات صاحب نام و رفت و آمدش با اهالی قلم موجب شد تا نام او در محافل ادبی مطرح شود. برخی از سروده های او بر سر زبان های دوستداران شعرش جاری است و پاره ای را خوانندگان صاحب نام به صورت تصنیف یا سرود اجرا کرده اند . از سرفراز مجموعه ی شعری با عنوان نیلگون در سال ۱۳۴۳ خورشیدی از سوی انتشارات امید ایران، تهران، چاپ و پخش شده است. هم اینک مجموعه ی مفصلی از شعرهای او با عنوان مثل سرو کاشمر آماده ی چاپ می شود.
حسین سرفراز در دهه نود میلادی از فعالان کانون دوستداران فرهنگ ایران در واشنگتن نیز بوده است و عضویت هیات مدیره کانون را هم بعهده داشته است.
️
ثبت دیدگاه