حوادث جاده ای غمی بر غم های افزایش مبتلایان به کرونا می افزاید.
به گزارش پایگاه خبری عصر داراب نیوز، در طی دو روز گذشته در دو محور داراب-شیراز و داراب بندرعباس، ۲ تصادف هولناک اتفاق افتاد که منجر به کشته شدن ۴ نفر از هموطنانمان شد.
در تاریخ ۲۴ فروردین ماه در منطقه ای معروف به بیخه دراز و در نزدیکی کارخانه سیمان، ۳ سرنشین خودرو پراید در اثر برخورد رخ به رخ با کامیون باری در دم جان باختند.
روز بعد نیز برخورد دو دستگاه وانت تویوتا و وانت پراید در محور داراب-بندرعباس حادثه آفرید و و راننده پراید در محل حادثه جان باخت.
براستی اگر جاده های داراب در مسیر شیراز و بندعباس یک طرفه بودند آیا امکان برخورد خودروها از روبرو وجود داشت؟ بر فرض اینکه دو خودرو پراید هم انحراف به چپ پیدا می کردند؛ آیا این انحراف موجب تصادف به این هولناکی می شد؟ مگر یک جاده چند قربانی نیاز دارد تا مسئولین به خود آیند و فکری بحال آن کنند؟ اگر بنا باشد قربانیان این جاده را لیست کنیم تا به رگ غیرت مسئولین وزارت راه بربخورد باید حرف از بیش از ۲۰۰کشته در این جاده زد! کشته شدگان اتوبوس مسافربری داراب، مینی بوس کارکنان سپاه، اتوبوس دانش آموزان هرمزگانی و ده ها مورد تصادف خودروهای کوچک و بزرگ و راکبان موتور سیکلت از جمله قربانیان جاده مرگ در محورهای مربوط به داراب هستند. آیا باید باز هم تعلل کرد و نظاره گر بود؟ آیا اینهمه قربانی کافی نیست؟ آیا مسئولین می دانند که با کشته شدن هر فرد در جاده چه بر سر خانواده شان می آید؟ چه تبعاتی دارد و چه بر سر بازماندگان می آید؟ چه فرزندانی که سایه پدر و یا مادر بر سر خود ندارند و دست نوازشگری نیست تا مهر پدرانه و یا مادرانه ای بر سر فرزندان بکشد؟ چه پدر و مادرانی که داغ فرزند را تا لحظه مرگ با خود حمل می کنند و چه همسرانی که ناچار درد فراق یار را تحمل می کنند؛ آیا نمی شود جلو اینهمه مصیبت و اندوه را گرفت؟ باید بگذاریم کشته هامان آنقدر زیاد شود تا برای وجب به وجب جاده هایمان خاطره ای تلخ از فدا شدن هموطنانمان رقم بزنیم؟
ثبت دیدگاه