عصر داراب نیوز- جلیل سلمان؛ در جوامع مدرن، از انجمنهای داوطلبانه یا گروه های اجتماعی تحت عنوان سرمایه اجتماعی یاد می شود که در جامعه شناسی دارای مفهومی بسیار عمیق می باشد زیرا ارتباطات اجتماعی بر بهره وری افراد و گروهها تأثیرگذار بوده و از آن به عنوان عاملی مهم جهت همبستگی اجتماعی یاد شده است.
یکی از اهداف اصلی کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه، یکسان سازی فرهنگ حاکم بر جامعه می باشد که مورد وثوق جامعه شناسان و کارشناسان اجتماعی نیز قرار گرفته است.موضوعی که در یک سمت آن حاکمیت و در طرف دیگر آن نخبگان و فعالان اجتماعی قرار دارند.
بررسی تجربه ی جوامع در حال توسعه نشان می دهد که اغلب فعل و انفعالات اجتماعی متأثر از نقش آفرینیِ فعالان اجتماعی در جامعه می باشد که با تشکیل گروههای مردمی و بدون تکیه بر نهادهای دولتی فعالیت های خود را شکل می دهند.
از اینرو، برنامه ریزان کلان مملکتی بجای حذف و یا برخورد نامطلوب با این تفکرِ شناخته شده، از شاخصی ارزشمند به نام «ظرفیت سازی گروه های اجتماعی» بهره می برند تا بدنه اجتماعی جامعه خود را بواسطه حضور آنان محکم تر نمایند.
این ظرفیت های اجتماعیِ مردم نهاد که بواسطه حضور فعالان اجتماعی شکل می گیرند، تکیه گاهی قابل اعتماد می باشند که «با توسل به ساختاری غیر رسمی و انعطاف پذیر، مردم را به هم ارتباط می دهند، اعتماد و عمل متقابل را گسترش می دهند و جامعه را با دیگر دوستی بدون اجبار استحکام می بخشند. »
علاوه بر این، همواره نقشی نظارتی داشته و گوشزد کننده کاستی ها، کج رویها و نقاط ضعف حاکم بر آن جامعه نیز می باشند.
بنابراین، فعالان اجتماعی را می بایست فارغ از هرگونه نگاه سیاسی، وابستگی جناحی و تمایلات گروهی رصد نمود زیرا عموماً از کانون های مردم نهادی پا می گیرند که آیینه تمام نمای مردمسالاری هستند و با دوری گزیدن از رنگین کمان فضای سیاسی حاکم بر جامعه، متعهدانه، دلسوزانه و بدون هیچ گونه چشم داشتی اذهان خفته را با واژه های مطلوبی نظیر؛ مطالبه گری ومشارکت عمومی بیدار می کنند تا زوایای پنهان کم کاریها و گوشه هایی از مشکلات نادیده موجود را به سمع و نظر مردم و مسئولین رسانده و در عین حال با اراده ای قوی و به شکلی عملی در رفع آن مشکلات نیز از هیچ کمکی دریغ نمی ورزند.
نادیده گرفتن نقش گروههای اجتماعی و فعالان این حوزه، جامعه را با چالش ها و ناهنجاریهای جدیدی مواجه خواهد نمود که نتیجه نهایی آن تلنبار شدن مشکلات و آغاز یک تراژدی اجتماعی خواهد بود.
جامعه شناسان نقش و جایگاه فعالان اجتماعی را آنقدر مهم می دانند که با قیاس نمودن فرار مغزها و انزوای فعالان اجتماعی چنین نتیجه گیری می کنند که هر دو موضوع به یک اندازه می تواند جامعه را دچار آسیب جدی نماید. زیرا هر دو گروه در ذیل لوای سرمایه اجتماعی جزئی حیاتی در تشکیل گروههای سودآور محسوب می شوند. بنابراین، صاحبان قدرت را ترغیب می نمایند تا از به انزوا راندن فعالان اجتماعی و برچسب زدن به آنان اجتناب نموده و حتی از آنان حمایت کنند.
هر چند که اهمیت نقش آفرینی فعالان اجتماعی در پیشرفت جوامع بشری قرنها پیش توسط اندیشمندان و جامعه شناسان مختلف به اثبات رسیده است اما به احترام نوع نگاهشان، شجاعت گفتارشان، صراحت بیانشان و دلسوزی بی پایانشان مناسب می نماید تا اندکی از هجمه های غیرمنصفانه و غیر ضروری خود کاسته و به دور از هرگونه نگاه سیاسی و دسته بندی جناحی که منجر به انزوا و دوری آنان از عرصه فعالیت های اجتماعی خواهد شد حمایت های بیشتری از این طیفِ بی ادعا نماییم.
جلیل سلمان
منظور نویسنده این است که اهای حضرات حاضر درعرصه چپ وراست سیاست لطفابیشتر دقت کنید وفعالان فرهنگی واحتماعی را همراهی کنید تاهمراه مردم وجامعه شوند.
درست میگه