سه شنبه, ۲۹ اسفند , ۱۴۰۲ 10 رمضان 1445 Tuesday, 19 March , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 1985 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد دیدگاهها : 1577×
  • اوقات شرعی

  • معلولین بخش فرگ نیازمند توجه ویژه بهزیستی داراب

    شناسه : 940 ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ - ۲۰:۲۲ 2448 بازدید ارسال توسط :

    سایت تحلیلی خبری عصر داراب؛ سلامت یک نعمت خدادادی است و کسانی که از جسم و روح سالمی برخوردارند ضمن اینکه باید خداوند را شکرگزار باشند باید تندرستی را قبل از بیماری غنیمت بشمارند که این از مهمترین توصیه ها دین اسلام و ائمه بزرگوار ما است. معلولیت نه تنها برای خود معلول سخت و […]

    معلولین بخش فرگ نیازمند توجه ویژه بهزیستی داراب
    پ
    پ

    سایت تحلیلی خبری عصر داراب؛ سلامت یک نعمت خدادادی است و کسانی که از جسم و روح سالمی برخوردارند ضمن اینکه باید خداوند را شکرگزار باشند باید تندرستی را قبل از بیماری غنیمت بشمارند که این از مهمترین توصیه ها دین اسلام و ائمه بزرگوار ما است.
    معلولیت نه تنها برای خود معلول سخت و طاقت فرساست بلکه برای اطرافیان و بویژه والدین سخت تر و جانکاه تر است زیرا از یک سو دل در گرو محبت فرزندان معلول خود دارند و از سوی دیگر رسیدگی به امورات روزمره آنها با افزایش سن فرزندان معلول افزایش می یابد.
    جمعه ۲۳ مرداد گذرمان به شهر دوبرجی در بخش فرگ افتاد، در میان گرمی هوا و گرمی دل دوستان فرگی آنچه مایه ناراحتیمان را فراهم کرد دردهایی بود که در پستوهای این شهر دل هر انسانی را بدرد می آورد. در میان حرف ها و گفت و شنودهای دوستان اشاره ای به وضعیت اسفناک معلولین این شهر شد. گفته شد که قریب ۲۰ معلول در این شهر روزگار می گذرانند که برخی معلولیت بالای ۹۰ درصد دارند.
    رزمجو عضو شورای شهر دوبرجی در خصوص وضعیت اسفناک برخی معلولین گفت: یکی ازمشکلات و دغدغه های شهر دوبرجی و بخش فورگ وضعیت نا بسامان معلولین این منطقه است. وی اشاره کرد؛ طی چند سال گذشته چندین بار ازطرف خبرنگاران داراب و فورگ وضعیت بغرنج و نابسامان معلولان بخش را انعکاس داه اند که از زمان مدیران سابق بهزیستی تا کنون علی رغم همه تلاش ها و انعکاس مشکلات ، اقدام چندانی صورت نگرفته است وما شاهد وضعیت اسف بارمعلولان و خانواده هایشان در سطح شهر و روستا ها می باشیم و بعد از این همه گزارش یکی پاسخگوی این نسل ناقص العضو درمنطقه نیست وجای تاأسف است که یک نهاد بزرگ درشهرستان تحت عنوان اداره ی بهزیستی تا کنون نگاه چندانی به محرومیت مناطق دور و بر نداشته باشد. خواهشمندیم این مشکل را جدی بگیرید و فکری به حال معلولان وشرایط سخت زندگی آنان نمایید که از کمترین امکانات ابتدایی محرومند.
    اندکی پس از صحبت های رزمجو به اتفاق دوستان سری به منزل یکی از معلولان زدیم، پسر جوانی که به گفته خانواده اش ۲۰ سال سن و بیش از ۹۰ درصد معلولیت دارد. پدرش می گفت: در اثر تشنج و بالا رفتن زردی در کودکی دچار تشنج و فلج مغزی شده است، بیشتر کارهای این پسر جوان را مادرش انجام می دهد که در آن لحظه در منزل نبود. جسم نحیف جوان ۲۰ ساله گویی کودکی ۱۰ ساله در وسط اتاق خوابیده است. چه رنجی که خود می کشد و چه رنج های فراوانی که خانواده صبورش متحمل می شوند، برای هر دو طرف سخت می گذرد، دلبستگی مادر مانع از تحویل او به مراکز حمایتی می شود چرا که برای مادر هیچ فرقی نمی کند کودک دلبندش سالم باشد یا معلول ۹۰ درصدی که فقط زندگی نباتی دارد. او به این زندگی عادت کرده و مهر مادر به فرزند همچنان رودی خروشان جاری است، بیشتر مشکل این خانواده و خانواده های مشابه این است که توان رسیدگی کامل به این گونه از بچه ها را ندارند، با بزرگتر شدنشان رسیدگی به آنها سخت تر می شود، پرداختن به امور بهداشتی معلول بسیار سخت است، اگر مادر نباشد کمتر کسی رغبت انجام امور بهداشتی معلول را دارد، تر و خشک کردن و تعویض پوشاک روزانه این قبیل بچه ها بخصوص در منازل از عهده همه کس بر نمی آید.


    بعد از ملاقات با خانواده این معلول سراغ خانواده دیگری رفتیم که به گفته پدر خانواده ۲ دختر معلول بالای ۹۰ درصد دارد، دخترانی که یزرگ شده و اکنون هر دو ۲۴ و ۲۰ ساله هستند. براستی بجز مادری دلسوز و عاشق و پدری که همه هم و غم خود را برای چه کسی می تواند رنج رسیدگی به این دخترهای معصوم را عاشقانه تحمل کند.
    در جمع بندی این ملاقات ها چند گلایه مطرح شد که بد نیست مدیران و مسوولین شهرستان به آنها توجه ویژه داشته باشند: اول اینکه خانواده های فراوانی در این شهرستان هستند که با درد معلولیت فرزندان و اعضا خانواده خود روزگار می گذرانند، وظیفه آنها در قبال این معلولین و خانواده های درد کشیده شان چیست؟ آیا بهزیستی بعنوان نهاد متولی به وظیفه خود در قبال اینگونه افراد عمل می کند؟ آیا امکانات مورد نیاز به اندازه کفایت در اختیار خانواده های معلولین قرار می گیرد؟ آیا مستمری که به این خانواده ها پرداخت می شود کفاف نیاز آنها را می دهد؟ جایگاه مردم و خیرین در کمک رسانی به این گونه افراد و خانواده هایشان کجاست؟
    دوم اینکه یکی مشکلات این خانواده ها اینست که با بزرگ شدن فرزندان معلول اینچنینی؛ نمی توانند آنها را در همان مکانی که دیگر فرزندانشان زندگی می کنند نگهداری کنند، زیرا تر و خشک آنها و رسیدگی به امور بهداشتی آنها در محل زندگی سایر افراد خانواده امکان ندارد، بعضاً مایه نارضایتی برخی اعضا خانواده می شود، بنابراین پیشنهاد آنها اینست که در همان محدوده منزل مسکونی خود بتوانند اتاق کوچکی برای آنها فراهم کنند تا والدین، فرزندان معلول را حداقل برای امور بهداشتی و تر و خشک کردن در محیطی خارج از محل سکونت دیگر فرزندان قرار دهند و به امورات آنها بیشتر رسیدگی نمایند این در حالی است در برخی موارد بهزیستی و سایر نهادهای حمایتی چندان حمایتی از آنها نکرده وخود والدین هم توان مالی برای ساخت یک اتاق کوچک برای نگهداری از فرزندان معلول خود را ندارند. و یا سایر لوازم مورد نیاز معلولین ملانند ویلچر، پوشاک بهداشتی و… بحد کفایت در اختیار خانواده ها قرارنمی گیرد.
    سوم اینکه چرا باید تنها نمایندگی مربوط به بهزیستی در فورگ برای مدتها تعطیل شود هرچند که در هفته دولت مجدداً این نمایندگی افتتاح شد اما لازم است تا مدیران شهرستان، خیرین و مردم خود منطقه فرگ آستین همت بالا زده و به شکرانه صحت و سلامت خویش، به خانواده هایی که فرزندان معلول دارند کمک مالی و معنوی نمایند.


    البته آنچه گفته شد مختص به فرگ و شهر دوبرجی نیست نمونه های فراوانی از این دست مشکلات در گوشه گوشه این شهرستان از فرگ و رستاق گرفته تا جنت شهر و هشیوار و فسارود و حتی در خود شهر داراب می توان یافت، این روایت بخشی از هزاران مشکل خانواده هایی است که دارای فرد معلول در منزل هستند و اگر تحقیق جامعی در این خصوص صورت پذیرد عمق مشکلات بیشتر نمایان خواهد شد.
    هر چند نمی توان توقع داشت تا بهزیستی شهرستان داراب با بضاعت کم خود به همه امور معلولین رسیدگی کند اما می تواند با استفاده از کمک خیرین ، نهاد های مردمی، مدیران منطقه ای و شهرستانی و رده های بالاتر مدیریتی، در رسیدگی و رفع گرفتاری های این بخش از بدنه جامعه که در پستوهای خانه های محقر خویش صدایشان به هیچ مسوولی نمیرسد، تلاش کرده و از حقوق آنان دفاع نمایند.
    البته باید کوتاه به این موضوع نیز اشاره نمائیم که متأسفانه در این شهرستان برای کمک به معلولین و کاهش سطح معلولیت آنان کار در خور توجهی تا کنون صورت نپذیرفته و لازم است تا کلینیک های مختلف کار درمانی، گفتار درمانی، رفتار درمانی و موارد مشابه با حضور متخصصین زبده راه اندازی شود تا نه تنها از شدت معلولیت های معلولین کاسته شود بلکه با توانمند سازی آنها زمینه حضور فعال و کارآمد بخشی از معلولین که درصد معلولیت کمتری دارند در جامعه فراهم شود. گر چه کارهای اندکی در این زمینه شروع شده اما جوابگوی خیل معلولین این شهرستان نیست.

    ثبت دیدگاه

    3 دیدگاه برای “معلولین بخش فرگ نیازمند توجه ویژه بهزیستی داراب”
    1. ممنون از گزارشی که تهیه کردید ما که آرزو بردیم یک بار پرسنل بهزیستی لااقل دیداری داشته باشد که از لحاظ روانی تاثیری داشته باشد قبول داریم که همه مشکلات را بهزیستی نمی تواند حل کند اماوقتی انسانهایی در این شهر درعذاب هستند باید اولویت رابه نجات این خانواده ها داد.اکنون نمایندگی بهزیستی در شهر دوبرجی راه اندازی شده پس کو پرسنل و تجهیزات و امکانات ؟این حق طبیعی و قانونی خانواده های معلول و غیر معلول است که ازامکانات و منابع ملی و طبیعی در حد رفع نیاز بهره ببرند.

    2. سال های سال است که در سطح شهرستان بنر ها وبروشورها و بیلان کاری هایی در رسانه هاپیرامون اقدامات دولت و نماینده و نهادها و…به نمایش گذاشته می شود هنوز ندیدم ونخواندم که یکی از افتخارات مسولین این شهرستان رسیدگی و سامان دهی به وضعیت معلولین باشد.یادمان باشد که تمام تبلیغات ما توسط مردمی خوانده می شود که نیمی از آنها گرسنه و بیکار و معلول درخانه دارند و گرفتار قرص نان و لبخندی صمیمی هستند.مدیران مربوطه هم افتخار می کنند که عکسشان پشت میز و یک خودکار به دست دارند و می درخشند.
      ممکن است حتا تبلیغات مارا نخوانند.خواهشمندیم کمی راهکار بپذیریدشعار مشورت سر ندهید واقعا اهل مشورت باشید برای رضای خدا وخلق خدا بیشتربا اهل فن مشورت تلاش کنید.تا زمانی که معلولان را مثل فرزند و عضو خانواده ی خود ندانیم نه رنجشان درک می کنیم ونه کاری از پیش می بریم .انساندوستی به شعار و سخنرانی و بلندگو و بهانه جویی و نبود اعتبارو ….نیست.لطفا سهم معلولان بی گناه را از بودجه ی مملکت مشخص کنید.خدا خیرتان دهد

    3. متن جالبی بود واقعن معلولان به فراموشی رفته اند