۲۶ مرداد ماه یادآور خاطرات شیرینی است که بوی وصل می دهد. انگار بهاری دوباره در تابستان گرم سال ۶۹ نمود پیدا کرده بود. آری در این روز بسیاری از چشم انتظاری ها به پایان رسید و نگرانی ها به امید وصل مبدل شد. کم کم کبوتران در بند قفس های بعثی آزاد شدند و به آغوش وطن بازگشتند. آن روزها تداعی پیروزی بزرگ مردان سرافرازی بود که سال ها رنج اسارت را به جان خریدند تا برای مردم این مرز و بوم آبرو، امنیت و آسایش یه ارمغان آورند، هر چند در تن های سرشار آنان از ظلم و ستم بعثی ها می شد آثاری از سختی های اسارت را دید. با همه این وجود کسی فکر نمی کرد که در این شهر و دیار روزی فرا رسد که مسوولین و مردم حتی در سالروز آزادی این غیور مردان هم یادی از آنان نکنند. چقدر سخت است گمنامان نام آشنایی چون آزادگان که امروز باید عزیز داشته شوند در بحبوبه زندگی مادی و مشکلات فرهنگی بعنوان الگوهای مقاومت و ایثار به جامعه و نسل های جدید معرفی شوند باید حتی در سالروز آزادیشان هم به فراموشی سپرده شوند. چرا باید درد کشیدگان جهاد و شهادت بدون حضور حتی یک مسوول شهرستان، حتی نهاد متولی امور آنان، تنها و بی و سر و صدا با حضور در گلزار شهدا نسبت به یار دیرین خود که نتوانست درد و رنج کمپ های اسارت را بیش از این تحمل کند و پرواز تا معشوق را بر بازگشت و آغوش گرم خانواده ترجیح داد ادای احترام کنند. باید گاهی قدر دانست و این را به خاطر سپرد که آنچه حیات این جامعه را تضمین می کند تربیت نسل هایی است که باید با تأسی از ایثارگران و بخصوص آزادگان عزیز؛ خود را در راه مبارزه با دشمنان این مرز و بوم چه در حوزه فرهنگی و چه در حوزه نظامی آماده نمایند.به گزارش عصر داراب در روز سه شنبه ۲۶ مرداد ماه جمعی از آزادگان شهر داراب جهت ادای احترام و تجدید میثاق با آزاده شهید عبدالمهدی نیکمنش، یار دیرین خود که در واپسین روزهای آزادی به خیل شهدا پیوست بدون برگزاری مراسم خاص و حضور مسوولین در گلزار شهدا حضور یافته و نسبت به این شهید والا مقام ادای احترام کردند.
سلام ممنون از مطلب زیباتون خدا کنه مسئولین هم بخون، خصوصا نماینده مجلس، که چند روز قبل بهش یادآوری هم کردیم